سبک شناسی "دادایسم"
به همراهِ فیلمِ بالهٔ مکانیکی اثر فرنارد لژر
چنانچه داوطلبِ کنکورِ هنر هستید خواندنِ این متن به شما توصیه میشود
در سال ۱۹۱۶ بر اثر خشم و نفرت حاصل از مصائب و فجایع جنگ جهانی اول بود
که گرهکی از هنرمندان و صاحبانِ قلم با ملیتهای گوناگون به پیشوایی
"تریستان تزرا" شعر رومانی،"هوگو بال"نویسندهٔ آلمانی،"ژان ارپ" پیکره
تراشِ فرانسوی و "پیکپا" نقشِ کوبایی الاصل مکتبی،اینبار ((ضد هنری))،در
زوریخ بوجود آوردند.این گروهک عصیان گر مرام اصلی مکتب خود را بر ترد و
تخریب کلیهٔ اثر و دستاوردها،و هجو و تکذیب تمامی مقولات و مقبولت نوع بشر
بنا نهادند،و حتا در آن لحظه که میخواستند نامی برای مکتبشان انتخاب
کنند،یکی از ایشان لقتنمیی را به بخت آزمایی گشود و بر اولین لغات که
"دادا"((به معنی اسب چوبی در زبانِ کودکان))بود،و چه مناسب با خواست و
برداشت حاضرن!
شعار اصلی نهضتِ نامبرده در این جملهٔ تند و
زهراگین با "کونین" منتقدِ آشوب طلبِ روسی خلاصه میشد که:(( نابودگری خود
آفرینندگی است!))
نشریهٔ دادا بر جلدِ سومین شمارهٔ خود [دسامبر ۱۹۱۸ چاپ زوریخ] جملهٔ زیر را از گوشه ای به گوشهٔ دیگر دوانده بود:
((حتا نمیخواهیم بدانیم قبل از ما انسانهایی بود اند یا نه))
با این همه میتوان گفت نهضتِ دادا با واکنش عصیان گرانه خود در برانداختن
هر بنیاد و نهاد وهر سنت و قرار ، از جهاتی راه را برای پیشتازان عرصهٔ
هنر هموار،و زمینه را برای تشکل شیوههای میانه سده بیستم و به خصوص شیوهٔ
وهمگری آماده ساخت
از جمله کارگردانانِ نهضتِ دادایسم به
کارگردانِ اهلِ فرانسه فرنارد لژر میتوان اشاره کرد که مهمترین و به
نوعی نابترین اثرِ دادایسم را در سینما به نامِ ((بالهٔ مکانیکی)) در سالِ
۱۹۲۳ خلق کرد
No comments:
Post a Comment